Feest, sneeuw en moeders

De week na Basel hebben wij het bijzonder rustig aan gedaan. Tot de vrijdagavond aanbrak. De klas waarmee wij enkele lessen procestechnologie gevolgd hebben, had een feest georganiseerd. Een feest voor de hele school. Dit om geld in te zamelen, om van dat geld een vakantie naar Praag te kunnen betalen. Aangezien wij ze dit ook wel gunden, hebben we een aardige duit in het zakje gedaan door de nodige biertjes te drinken. De raclette was voor ons gratis deze avond, toch wel handig om hier en daar wat connecties te hebben.
De avond erop was er een festival in Sion, met de erg originele naam Festiv. Het werd groots aangekondigd, maar het bleek een flop te zijn. Niet echt wat we ervan verwacht hadden. Toen maar lekker in het park wat rondgehangen met de andere studenten.
Die dinsdag is ons mam met Edwin naar Sion gekomen. Na wat aanloop problemen op de maandagochtend hebben ze het toch gered. Ze hebben een mooi plaatsje op de camping waar ze 10 dagen door zullen brengen. Dinsdag hebben we ze warm welkom geheten en hebben we lekker wat gegeten. Het was leuk om moeders eindelijk weer eens in real-life te kunnen dissen, in plaats van over de telefoon.
Die woensdag stond het plantjes plukken op het programma. Hiervoor moesten we richting Saas Fee rijden. Iets wat achteraf helemaal geen straf bleek te zijn. Onderweg de mooiste dingen gezien om uiteindelijk bij een stuwmeer uit te komen. Hier moest de Rhodiola te vinden zijn. Na een kleine wandeltocht over de stuwdam, zag ik aan het einde van deze dam dan echt Rhodiola staan. Aangezien we niet wisten of het nu legaal was om deze plant zomaar mee te nemen, hebben we toch maar even gewacht op de expeditie leidster die er zo aankwam. Uiteindelijk zijn we met ongeveer vier kilo naar huis gegaan. Een goede vangst.
Op de vrijdag stond er een uitje met het personeel van de school gepland. Er kwamen niet zo heel veel mensen opdagen, maar de gebruikelijke feestbeesten waren er weer. Het begon natuurlijk allemaal met een apéro, om daarna bij de grillade zoveel mogelijk gamba’s te eten. Toen de gegrilde gamba’s uitgestorven waren, zijn we naar een cafeetje gegaan, om daar een gepast einde aan de avond te maken. Lekker halve liters drinken dus.
Na vier uur slaap stond het volgende avontuur ons alweer te wachten. De Aletsch gletsjer. Dit is de grootste gletsjer van de Alpen. 23 km lang. Vanuit Riederalp zijn we de berg opgelopen om iets van de gletsjer te kunnen zien. Niet wetende wat ons te wachten stond en genietend van de mooie natuur onderweg kwamen we boven op de berg aan. En daar lag ie dan. De Aletsch gletsjer. Precies zoals je op alle plaatjes en foto’s ziet. Werkelijk indrukwekkend. Ik had niet verwacht dat je hem zo mooi kunt zien liggen. Met dit adembenemende uitzicht hebben we lekker geluncht. De terugweg hebben we nog geprobeerd om helemaal naar onder naar de gletsjer te lopen. Dit werd echter iets te stijl en te lang, waardoor deze expeditie halverwege is gestaakt. Desalniettemin was het weer een mooie wandeling die ons helemaal rond de berg leidde.
De dag erop weer een mooie wandeling uitgezocht. Deze keer ging de reis via Évolène naar Arolla. Bij Évolène staan wat natuurlijke “piramides”. Deze zijn tot stand gekomen doordat de gletsjer daar grote stenen heeft achter gelaten op het zachte kalkmateriaal. Het zachte kalkmateriaal slijt weg door de regen, behalve op plaatsen waar de grote stenen liggen. Uiteindelijk resulteert dit in hoge “piramides” met een grote steen er bovenop. Dit ziet er heel raar uit, maar wel apart dat zoiets kan ontstaan. Iets verderop ligt het dorpje Évolène. Een echt Zwitsers dorpje. Met houten huizen en rare constructies om de muizen buiten te houden. Hier hebben we de Zwitserse jeugd een leuk dansje zien doen. Leuk om te zien, niet meer, niet minder. ’s Middags zijn we doorgereden naar Arolla. Dat staat ook bekend om zijn vele gletsjers. Wij met volle moed vertrokken om vandaag dan wel op een gletsjer te staan. Dit bleek weer iets te ambitieus, maar we zijn wel dichtbij geweest. Zo dichtbij dat we in ieder geval omlaag geskied zijn. Op onze schoenen wel te verstaan.
Deze week staat in het teken van het afronden van de opdracht en het schrijven van het verslag. De laatste tests en analyses zijn aan de gang en het verslag begint al enigszins vorm te krijgen. Met nog 4 respectievelijk 6 dagen voor mij en Jauke voor de boeg is het aftellen begonnen. Ik kom 5 juli terug om op tijd bij de diploma-uitreiking van Roos te zijn en Jauke komt 9 juli terug. Dan hopen we onze stage positief afgerond te hebben. Een leuke tijd hebben we in ieder geval gehad.

Ciao, Rolf en Jauke